Pogłaszcz dzidziusia po główce

Niektóre z nich można rozpoznać już podczas badań prenatalnych, inne wymagają czujnego oka rodziców i specjalistów.

Wrzesień jest miesiącem szerzenia wiedzy o kraniosynostozach

Główka dziecka tuż po porodzie często nie jest idealnie okrągła: ułożenie w łonie matki i przeciskanie przez kanał rodny mogą wywołać tak zwaną wadę ułożeniową, która powinna ustąpić do kilku tygodni po porodzie. Jeśli tak się nie stanie, główka bobasa nie robi się okrągła, a na jej powierzchni podczas głaskania da się wyczuć wałowate zgrubienia, należy udać się do specjalisty. To bardzo ważne, by niemowlaka o nietypowym kształcie główki obejrzał neurochirurg dziecięcy.

Kraniosynostoza – co to jest?

Czaszka małego dziecka składa się z wielu kości połączonych ze sobą szwami, zbiegającymi się w ciemiączkach. Jeśli któryś ze szwów zarośnie przedwcześnie, prowadzi to do deformacji czaszki (która może być nieznaczna lub poważna, w zależności od rodzaju wady), może mieć wpływ na wzrost ciśnienia śródczaszkowego oraz na rozwój psychomotoryczny dziecka. Przedwczesne zarastanie szwów czaszkowych nazywamy kraniosynostozą.

Głowa dziecka znajduje się na szczycie układu kostnego, a więc i ruchowego. Jeśli jest zbyt duża lub zbyt mała, nienaturalnie wydłużona lub wykrzywiona, bobas odkrywający świat poprzez zabawę i ruch będzie miał utrudnione zadanie. Nieforemny kształt głowy zawsze powinien więc alarmować rodzica – bez względu na to, czy mamy do czynienia z wadą wrodzoną przedwcześnie skostniałych szwów czaszkowych, czy deformacją ułożeniową, spowodowaną np. tym, że dziecko zawsze śpi tylko w jednej pozycji. Rozwój malucha w takich sytuacjach powinni ocenić: fizjoterapeuta, psycholog i logopeda.

Każdego roku w Polsce rodzi się około 200 dzieci z kraniosynostozą

Głaszczmy więc nasze dzieci po główkach, bo istnieje ryzyko, że to, co wydaje się nietypową urodą, może okazać się schorzeniem wymagającym leczenia i wspomagania rozwoju poprzez rehabilitację.