Armeriter

– Suche bułki kroiło się na grube plastry, maczało w mleku i smażyło na maśle. Gotowe posypywało się cukrem. Najlepiej smakowały po powrocie z zimowych zabaw na placu lub jako ciepłe śniadanie – wspomina Jan Wyżgoł, autor przepisu. – Nazwa wzięła się z języka niemieckiego „Arme Ritter”, co znaczy „biedny rycerz” – dodaje Jan Wyżgoł.

Tradycyjne armeritry posypujemy cukrem. W bogatszej wersji można podawać je z miodem, konfiturami, jogurtem, dżemem czy kremem czekoladowym. Do mleka można dodać cynamon, który ma właściwości rozgrzewające lub rozmącone jajko.

Armeriter

Bułka(choć tukej lepij zabrzmi: żymła) noleży kupić, dejmy na to w czwortek rano i wspomnieć sie ło nij w sobota, tyż rano, jeli jom chcymy mieć na śniodanie we formie armeritra, Na samym poczontku trza pokroć ta sczerstwiało żymła nojlepij na takie rubsze plastry, kere noleży potonkać w mlyku. Tu dejcie pozor, coby Wom łostrzodka za dużo tego mlyka niy wypióła, bo Wom prziszły armeriter sie rozłonacy na małe konski, a to już niy bydzie armeriter. Terozki łopiekomy je (te plastry) z łobu stron na złoty kolor. Wyciongomy te łopieczone na talyrz, sujymy dość fest cukrym i maszkycymy.

I coby boła jasność. Żodyn niy mo prawa zabronić Wom tworzynie armeritrow wydziwiatych (z marmeladom, dżymym, szkololadom), yno musicie mieć świadomość, iże swojym wynokwianiym zrywocie ze tradycjom. I jeszcze na koniec. Niy jest pogwołcyniym normy łobyczajowyj przi zrychtowaniu armeritrow jejich ponowne potonkanie we rozkwyrlanym jajcu przed samiuśkiym smażyniym, ale to już po delikatnyj (!) kompieli mlycznyj.

Smacznego!

Zobacz również:

Wodzionka, przepis na tradycyjną śląską zupę

Roladka serowa